سفیر الحب

گریه نکن که اشکت، دل من و شکونده

گریه نکن که دردت، گل من کشونده

ناله نکن عزیزم، هاله نکن مریضم

یه جان ارزش نداره، به پای تو بریزم

صدای نازنینت ،در غم کشیده ما را

وفای اینچنینت، در تب بریده ما را

نمی دانی که بی تو، چه حال و روزی دارم

نمی خوانی که آوام، چه میل سوزی دارم

بس کن دگر تمام است، غصه و غم به دام است

بهشت زیر پایت، ناله و هم حرام است

شاد باش، از درد و عزلت نازنین

آباد باش، از گرد محنت ای امین

هر چه دیدی هر چه بود، هر کشیدی بد نبود

درد عشقت زاده شد، سنبل و پروانه بود

هیچ نشنیدی چنان اجر زیاد

آسمان عاشقان پر ابر و باد

عاشق بی هم ندیدم در جهان

این سزای عاشقی خورده به جان

چشم زارت ندیدم، صوت غارت شنیدم

از هر چه آدم بریدم، ازسنگ بارت کشیدم

سوخت آن صبر دلم با ضرب توست

دوخت آن مهر غمم، با سلب توست

در کدامین جای این دنیا روی

هر که دستش در تب تک جان توست

مرگ زیبا در ره است

گشت دریا در مه است

عاقبت خواهد کشید

سوط عدل درگه است

گم شو از ژرفای دریای عمیق

ای که سوزانیدی گل های رفیق

جای پایت در مهستان خفته است

رسم آدابت غمستان خوانده است

آدمی با دل عاشق گفته اند

بی دل عاشق تو را شق کرده اند

مگر در دنیای تو عشقی نبود

مگر در اوهام تو سهوی نبود

خار گشتی تا کنون، آزار دادی بی زبون

دیدی اشکان غرور ،در دار بردی مهربون

با کراهت جان عاشق تاختند

در دل آن زخم ها بر داشتند

هیچ رحمی از کسی پیدا نبود

هیچ ختمی از رهی سر جا نبود

گریه هایت در روان آوازه شد

اشک هایت در رمان دروازه شد

سر وراز پایداری اینچنین

مهر یاور یافتی ای نازنین

 تقدیم به تو ای بهترینی

تقدیم به تو ای فرشته ی زمینی

جاسم ثعلبی   08/11/1390